Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Nihil ad rem! Ne sit sane; Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Duo Reges: constructio interrete. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. An nisi populari fama? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Equidem e Cn. Tubulo putas dicere?

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quid ergo? Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.

Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum
simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum
rerum appetendarum.

Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e
Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.

Mihi autem nihil tam perspicuum videtur, quam has sententias eorum philosophorum re inter se magis quam verbis dissidere;

Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Proclivi currit oratio.: Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Tubulo putas dicere?: Satis est ad hoc responsum.
Bork: An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
Sed nimis multa.: Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.
Moriatur, inquit.: Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.