Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Videsne quam sit magna dissensio? Duo Reges: constructio interrete. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quae cum essent dicta, discessimus. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Nunc agendum est subtilius.
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
- Scrupulum, inquam, abeunti;
- Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
- Restatis igitur vos;
- Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
- Bork
- Maximus dolor, inquit, brevis est.
- Polycratem Samium felicem appellabant.
- At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.
- Bork
- Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
- Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;
- Quae contraria sunt his, malane?
- Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.
- Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.
Quoniam, inquiunt, omne peccatum inbecillitatis et inconstantiae est, haec autem vitia in omnibus stultis aeque magna sunt, necesse est paria esse peccata.
- Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
- Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Sed residamus, inquit, si placet. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Etsi dedit talem mentem, quae omnem virtutem accipere posset, ingenuitque sine doctrina notitias parvas rerum maximarum et quasi instituit docere et induxit in ea, quae inerant, tamquam elementa virtutis. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?